Ego en het maaiveld

November 2016

Het dilemma

Als je ouder wordt schijn je wijzer te worden. Dat is mooi, want ik ga al 54 jaar mee. Sommigen worden milder als ze ouder worden, anderen worden koppiger. Nu behoor ik volgens mij tot de eerste categorie.

Verwart milder worden echter niet met minder kritisch! Het gaat met name om de manier waarop jij omgaat met zaken waar je het niet mee eens bent en de mate waarin het jou iets doet.

Bijvoorbeeld: Ego’s.  En met ego’s bedoel ik; mensen die in (bijna) alles wat ze doen bevestiging willen in hoe goed ze zijn, alleen lief en geïnteresseerd zijn als ze daar voordeel bij kunnen hebben, gebruik maken van de macht van hun positie, zich beter voor doen dan dat ze zijn, slijmen bij mensen met meer macht, alles doen voor applaus en graag laten zien dat ze beter zijn dan een ander.

Zo zijn er mensen die vroeger wel veel contact met me hadden, toen we nog samenwerkten, maar die nu ik een “concurrent” ben geworden, me niet meer zien staan. Totaal negeren. Ze kunnen me niet meer gebruiken en hebben dus geen voordeel meer in het contact, of zien mij als een bedreiging ( Is this Ego talking?) Maar.. prima. Geen probleem.

Nu heb ik niets met ego’s. Ik kan het best hebben als iemand een beetje pocht en soms doe ik dat zelf ook (mijn mooie oude Saab cabrio, het binnenhalen van een opdracht, het verstand hebben van bepaalde onderwerpen).  Maar over het algemeen hoeven andere mij niet te bevestigen (natuurlijk geniet ik van een gemeend compliment), ben ik geïnteresseerd of niet, maak ik geen gebruik van mijn macht (zover ik die al heb), doe ik me niet beter voor dan dat ik ben, slijm niet bij mensen, doe ik dingen omdat ik het wil of leuk vind en hoef ik niet te bewijzen dat ik het beter weet dan iemand anders.

Ik hou van eerlijk en betrouwbaar. Maar….. Ik ben wel goed in mijn vak. En op sommige gebieden misschien wel beter dan anderen. Dat merk ik met name als ik op, onder andere, LinkedIn allerlei artikelen of de daarop geschreven commentaren lees. Redelijk vaak denk ik “wat een onzin!”, “dit klopt voor geen meter” om van de gedachte “Bla bla bla..” of “Slijm, slijm..” maar te zwijgen.

Het dilemma: Hoe kan ik, zonder bla bla en zonder ego, maar vanuit eerlijkheid en betrouwbaarheid laten zien dat mijn kop op sommige gebieden boven het maaiveld uitsteekt?

Ik hou me vast aan wat Simon Sinek aangeeft: Mensen ‘kopen’ niet wat je doet maar waarom je het doet. Dus  als ik dat overbreng zien ze vanzelf wanneer ik boven het maaiveld uitsteek. Gelukkig word ik daarin bevestigd in mijn contact met klanten. En soort zoekt soort. Mijn klanten zijn vaak ook geen ego’s maar mensen die vanuit enthousiasme hun werk zo goed mogelijk willen doen. Niet voor het applaus, maar voor de medewerker, de klant, de organisatie, hun collega en hun eigen goede gevoel / voldoening. En dit laatste heeft niets met egoïsme te maken. Voldoening is een resultaat.